PATİBOY
2- BÜYÜK FİRAR
-PatiBoy! PatiBoy! ‘’Hı? Bu arkadaşım Gofi’nin sesi değil mi? Her gün öğle saatlerinde uyuduğumu bilir; peki neden ısrarla beni çağırıyor olabilir? Neyse, uyanınca gider bakarım. Üzgünüm dostum çok meşgulüm, rüyalar aleminde fareleri kovalıyorum.’’ -PatiBoy! ‘’Yok, anlaşılan Gofi bugün hiç susmayacak ve beni uyutmayacak. Gidip ne istediğine baksam iyi olacak.’’ -Ne oldu, Gofi? Kuyruğun bir yere mi sıkıştı yoksa? -Şakanın sırası değil, PatiBoy. Sana önemli bir haberim var! -Öğle uykumu bozmaya değecek kadar önemli mi? -Kesinlikle! Ilgaz ile Zuzu’yu konuşurlarken duydum. İkimizi birden veterinere götüreceklermiş. Galiba aşı zamanlarımız gelmiş. -Ne! Ne zaman? -Sanırım birazdan. -Bunu bana şimdi mi söylüyorsun, Gofi? Hemen buralardan toz olmalıyız! -Bir saattir sana sesleniyorum ya! -Tamam, tamam! Seninle tartışmayacağım Gofi. Hadi, bir an evvel uzayalım! ‘’Meselenin ne olduğunu sizler de duydunuz değil mi? Il
gaz ve Zuzu, Gofi ve beni veterinere götürmeyi planlıyorlar. Aşı zamanı gelmiş olabilir ama ben o iğnelerden hiç hoşlanmıyorum. Gofi de aynı şekilde. Bu yüzden hemen bir kaçış planı yapmalıyız.’’
-Gofi, hızlı düşünmeliyiz. Nereye saklanabiliriz? -Belki de arka bahçedeki büyük çalılıkların arkasına saklanabiliriz. Orası genelde kimsenin aklına gelmez. -İyi fikir! Hadi, hemen oraya gidelim.
‘’Gofi ve ben hızla arka bahçeye doğru koştuk. Çalılıkların arkasına saklanmak için en uygun yeri bulduk ve sessizce beklemeye başladık. Kalbim hızla çarpıyordu. Ilgaz ve Zuzu’nun bizi bulmaması için dua ediyordum.’’
-Şşş, Gofi! Sessiz olmalıyız. Onlar bizi aramaya başladığında sesimizi duyarlarsa hemen bulurlar. -Tamam, PatiBoy. Sessiz olacağım.
‘’Bir süre sonra Ilgaz ve Zuzu’nun seslerini duymaya başladık. Bizi çağırıyorlardı. Gofi ve ben nefesimizi tutarak bekledik. Çalılıkların arkasında saklanmak gerçekten iyi bir fikirdi çünkü Ilgaz ve Zuzu bizi bulamıyordu.’’
-Patiboy, sanırım işe yarıyor. Bizi bulamıyorlar. -Evet, Gofi. Ama dikkatli olmalıyız. Bir süre daha burada kalalım.
‘’Ilgaz ve Zuzu, bir süre daha bizi aradıktan sonra pes etmiş gibi göründüler. Gofi ve ben derin bir nefes aldık. Kaçış planımız işe yaramıştı. Ancak, bu durumun sonsuza kadar böyle devam edemeyeceğini biliyorduk. Er ya da geç aşılarımızı olmak zorunda kalacaktık. Ama en azından bugünlük kurtulmuştuk.’’
-Gofi, sanırım bugünlük başardık. Ama yarın ne yapacağız? -Bilmiyorum, PatiBoy. Ama şimdilik bu anın tadını çıkaralım.
‘’Gofi ve ben çalılıkların arkasında saklanmaya devam ettik. Belki de bir dahaki sefere daha iyi bir plan yapmamız gerekecekti. Ama şimdilik, bu küçük zaferin tadını çıkarmak istiyorduk.’’